cupido-oudemeester

Heb je ooit wel eens een enorm zeeschip gezien? Het was voor mij de normaalste zaak ter wereld. Op de sluizen van IJmuiden heb ik met mijn vriendjes veel tijd doorgebracht, kijkend naar de zeereuzen al dan niet begeleid door sleepboten van de rederijen Wijsmuller(zeeslepers) of Goedkoop(havenslepers). Mijn vader was zeeloods en als ik geluk had kon ik hem zien, staande op een vleugel van de brug. Het hoofd in mijn nek en een hand boven de ogen staarde ik tegen de kolos op en dan was er dat moment van herkenning. Soms gebeurde het, een matroos liet mij aan boord, omdat mijn vader mij had gezien. En dan mocht ik mee naar Amsterdam en met de trein weer terug. Tijdens zo’n trip mocht ik op de brug naast mijn vader staan. Dan keek ik naar hem op, dan was ik trots! Maar wat ik niet van zijn werk zag was het aan boord gaan via een motorjol ter grootte van een roeiboot en dat soms bij windkracht zeven. [bij windkracht acht werd de loodsdienst gestaakt] Ik vergeet nooit dat mijn vader aangeda

In IJmuiden, mijn geboorteplaats, brak één keer per jaar in september kermis uit. Dat oefende op mij, als aankomend puber een enorme aantrekkingskracht uit. Het begon al op woensdag tijdens de opbouwwerkzaamheden. Mannen waren in de weer met houten blokken om de ondergrond van hun spul waterpas te krijgen. Hunkerend zag ik uit naar waar alles zou komen te staan. En het was er weer allemaal, de botsauto’s, de zweef, de gokkasten, het enveloppe-trekken, de swing-mill, de suikerspin, de rups, de snoepkraam en de steile wand. Die steile wand was bijzonder. Binnen in de tent stond een enorme houten cylinder, waar motorrijders de zwaartekracht leken te tarten, door in de rondte rijdend tot bovenaan te geraken. Wist ik veel van middelpuntsvliedende kracht. Geheel zonder risico was het niet en na de voorstelling werd het publiek dan ook opgeroepen een financiële bijdrage over de rand te kieperen, want geen enkele verzekering durfde hun risico te dekken. Maar het mooist van deze attractie was

Sugata Mitra is een proffessor onderwijskunde die aan de universiteit van NewCastle werkt. Hij heeft onderzoek gedaan naar het zelflerend vermogen van kinderen. In zijn lezing die online is te bekijken en beluisteren, stelt hij de vraag: ‘Als je op de globe plaatsen zou mogen kiezen, waar je niet als leerkracht zou willen werken, waar zou dat dan zijn? Dan kom je tot de conclusie dat daar de meeste behoefte is aan goed onderwijs. Dat, zo realiseerde ik mij, is een messcherpe constatering, zowl op macro niveau, denk aan ontwikkelingslanden, als op micro niveau, denk aan achterstandsbuurten. Wat deed nu deze hoogleraar? Hij startte het ‘gat in de muur’ project. In New Dehli liet hij in 1999 computers met een breedeband internetverbinding in een muur plaatsen, waar kinderen zonder begeleiding op konden experimenteren. Ik ga nu niet zijn hele project uit de doeken doen, want dat doet hij zelf veel beter. Je moet wel even wachten met doorklikken, want de vraag waar ik mee bleef zitten is

Voor mij ligt het boek: 'Inleiding in in chaosdenken theorie en praktijk'.,Frans van Eijnatten, Anne-Marie Poorthuis en Jaap Peters (red) van Gorcum - 2002/ISBN 90 2323859 1 In één van mijn vorige bijdragen stipte ik al de chaostheorie aan. Ik kom daar nu op terug om het wat steviger neer te zetten. De kwestie die ik aan de orde wil stellen is, dat de huidige Angelsaksische managementsmodellen die aan MBA opleidingen vigeren veelal uitgaan van lineaire, doel-middel, gerichte constructies. Stapsgewijs wordt naar een tevoren gesteld doel gewerkt met tussentijdse controle, bijstelling en een tijdstraject. De modellen die hier bij horen geven grafisch weergegeven de indruk van een mechanisme; http://www.kaderbv.nl/INK-managementmodel.html Het  is een algemeen gevoel bij hen die onderwijs geven, dat er een tweedeling is ontstaan tussen het virtuele beeld dat beleidsmakers voor ogen staat en de fysieke realiteit van het interacteren met lerende individuen. Het is juist deze contr

  De hersenen van de mens zijn rond het 25 e jaar volledig uitontwikkeld. Niet dat er dan geen nieuwe verbindingen kunnen worden aangelegd en oude afgebroken, maar het maximale volume is dan bereikt. Huub Nelis en Yvonne van Sark publiceerden hier een boek over: ‘Puberbrein binnenstebuiten’. Ook ontwikkelen de hersenen zich van achteren naar voren. Het brein van de zuigeling regelt de basale levensfuncties en als laatste vindt de frontale cortex zijn ontplooiing. Dat gebied is belangrijk voor redeneren, plannen abstract denken en de regulering van emoties. De ontwikkeling van de hersenen houdt echter geen gelijke tred met die van de rest van het lichaam. Dat is goed waarneembaar op hangplekken. Je ziet uitgegroeide lichamen die worden aangestuurd door nog niet uitontwikkelde breinen. Op campings tijdens zomeravonden hoor je ook volwassen, (meest jongens)stemmen die nog niet helemaal in balans staan. Ook andere motorische activiteiten als het openen en sluiten van deuren, verplaatsen

In dagblad ‘De Stentor’ stond op maandag 8 maart 2011 het volgende berichtje:                                     Voetoperatie om passende pumps Londen – Een Britse vrouw heeft jarenlang tegen artsen gelogen over pijn in haar voeten, zodat ze instemden met een operatie waardoor ze in haar designpumps zou passen. In werkelijkheid vond ze haar voeten te breed, waardoor de schoenen met hoge hakken niet lekker liepen. De operatie van de eerste voet kostte de Britse belastingbetaler omgerekend 5800 euro. De vrouw (23) kocht daarna voor 10.000 euro schoenen. Ze wil ook haar andere voet laten opereren . Dit tekent de marktwerking ten voeten uit! Medisch ingrijpen is te koop en de klant is koning.   Cosmetische chirurgie is booming, maar je voeten op maat laten maken gaat wel erg ver. Ik kan het niet hard maken, maar het lijkt mij niet geheel denkbeeldig dat er tussen deze Britse dame en ons ministerie van onderwijs van enig contact sprake is geweest. Haar concept van ‘passende schoenen’, l

Het zal begin jaren tachtig van de vorige eeuw geweest zijn, dat bij mij voor het eerst een verschil opviel tussen hoe ik als leerkracht tegen het onderwijs aankeek en hoe de samenleving dat deed. In de media verschenen met enige regelmaat berichten als zou het met het onderwijs niet al te best zijn. Inderdaad, de roep om kwaliteitsverbetering begon te klinken. De vraag die bij mij boven kwam drijven luidde min of meer: ‘Hoe meet je nu onderwijsrendement?’ Is het te kwantificeren zoals het aantal afgelegde kilometers op de fiets? Het was in die tijd dat het tot mij doordrong dat er buiten het onderwijs een visie vigeerde  als zou het een mechanisch proces zijn, te vertalen in een doel/middel verhouding. Een leerkracht is in deze visie in staat om elk kind elke onderwijsinhoud bij te brengen, zoals een meubelmaker meubels maakt. De onderwijsgevende geeft onderwijs en als hij zijn vak verstaat, heeft het kind geleerd wat het is onderwezen. Ik noemde dat het congruentiemodel: input =out

Hij was enthousiast.   Met vrouw en kind was hij een dagje uit. Bij de kassa had hij zich een plattegrond van het pretpark aangeschaft en nu zat hij op een terras   alle attracties in te plannen. Als hij het efficiënt aanpakte, zouden ze alle activiteiten kunnen halen, maar dan moest er ferm doorgepakt worden. Met een fiere blik in de ogen trok hij de pet extra stevig in de nek en riep vrouw en kind op hem te volgen. ‘We gaan eerst in de achtbaan’. Het kind kreeg een angstige blik in de ogen. Pa zette de pas er in, gevolgd door moeder en spruit. Hert kind zag nog net, terwijl het instapte de speeltuin waar hij zo’n zin in had. Na de rit, wierp papa een blik op de plattegrond en vervolgde de weg richting carroussel. Het kind had reuzenglijbaan in de speeltuin gezien en hunkerde er naar. Maar vader werkte systematisch het hele park af, inclusief consumpties en lunch in de gelegenheden ter plaatse. De speeltuin, waar zijn zoontje zo naar verlangde was in de ogen van het gezinshoofd veel

IKEA roept koffieapparaat FÖRSTA terug. IKEA vraagt klanten die een koffie- en theemaker van het merk FÖRSTA hebben gekocht, deze niet te gebruiken en terug te brengen naar de winkel Door een producteifout staat er teveel druk op de glazen pot waardoor die kan breken. Dat is al een paar keer gebeurd en enkele klanten zijn daarbij gewond geraakt. Een paar weken geleden riep IKEA drinkglazen terug. Ook die konden zomaar breken. In Nederland liep daardoor iemand een snijwond in de hand op. In de rest van de wereld raakten nog eens vier mensen gewond. (De Stentor) Zo luidde een krantenbericht van 2 maart 2011. Het is geen schokkend nieuws, je ligt er niet wakker van, of je moet net zo’n apparaat aangeschaft hebben en dan breekt de pot!  Als de moderne mens iets irriteert, dan is het wel een ding dat niet doet waarvoor het gemaakt is. Je verwacht dat de printer print, de computer werkt, de auto start, het licht aangaat en de kinderen leren. Maar bij IKEA is een productiefout opgetreden e

Ook het zwemonderricht staat niet stil! Enthousiast gemaakt door de positieve ontwikkeling die het onderwijs doormaakt, is men ook in de zwemwereld gaan nadenken over een nieuwe, frisse aanpak van de zwemles. ‘Het nieuwe zwemonderricht’, begint te gloren.             De achterliggende filosofie is, dat de oude zwemles met drijfmateriaal als zwembandjes en plankjes echt niet meer kan met de multitaskende generatie van nu. Om van ‘droogzwemoefeningen’, zoals het oefenen van arm-   en beenslag op een bankje nog maar te zwijgen. De beginnende zwemmer moet als het ware de eigenaar worden van het eigen zwemproces. Hij moet meteen 'het diepe' in. Zo kan de badmeester meer zwemcoach worden, die vanaf de kant veel meer leerlingen kan begeleiden dan in het water. Dus kan het zwemonderricht veel efficiënter geschieden.  Vanwege het grote belang van zwemvaardigheid in een waterrijk land als het onze, verleende de overheid dispensatie om twee dierproeven uit te voeren. Er werden jongen e

Er was eens een bos dat bewoond werd door heel bijzondere vlinders. Zij leefden in een zeer doorontwikkelde, hoogst complexe samenleving min of meer in vrede met elkaar. De volwassen vlinders vlogen elke dag uit om nectar te verzamelen.  De flora was zo bont en divers dat de nectar die geproduceerd werd tot bossenver geroemd werd. Geen wonder dat de economie tot grote bloei kwam.   Dat ging heel lang goed. Totdat uit verre oostelijke bossen nectar werd verspreid die meer opbracht dan de eigen. De vlinderregering zat er danig mee. Geleerde vlinders trachtten nog betere melanges samen te stellen, maar het tij leek niet te keren. ‘Dat komt’,   zei de minister van rupszaken, madame Butterfly, ‘omdat onze rupsen niet goed worden opgeleid'. Bosoverstijgende onderzoekresultaten werden geanalyseerd en ja hoor, daar had je het al! De gemiddelde tijd van uit het ei kruipen tot verpoppen lag 17 procent lager. Het lek leek boven. ‘Als wij nu inzetten op een snellere metamorfose, kunnen wij