cupido-oudemeester

  De CITO-blues Liesbeth Hermans verzorgt een column in ‘Schooljournaal’, het magazine van CNVonderwijs.      Ze is ook de auteur van het boek ‘Lieve inspecteur’, waarin ze haar kritisch licht laat schijnen over een aantal door haar ervaren pijnpunten in de schoolpraktijk. Een vrouw naar mijn hart dus. In haar bijdrage van 29. 01. 2011 gaat zij in op het jaarlijkse CITO ritueel dat in nagenoeg elke groep acht jaarlijks wordt opgevoerd. Zij is verbaasd. Ik citeer:            Ácht jaar lang probeer je als team aan te sluiten bij de uitgangssituatie van elke lee. Dat heet: omgaan met verschillen, één van de competenties waarover elke leerkracht dient te beschikken. De juf/meester houdt rekening met de verschillen in aanleg, leerpotentieel, achtergrond en interesse van de leerling. ‘Je hebt nu eenmaal te maken met, om maar eens iets te noemen, enorm uiteenlopende niveaus van intelligentie. De IQ-ondergrens in de reguliere basisschool schat ik(Liesbeth Hermans)ongeveer 70. Maar kinderen m

Stel je voor; een teamvergadering op basisschool ‘Het Ritalientje’. Aan de orde is de samenstelling van de nieuwe schoolgids.   De vraag die de directeur – op instigatie van het bestuur opwerpt luidt: ‘Wat willen wij de kinderen meegeven’. Het team wordt in groepjes verdeeld en elke groep gaat in een ruimte van de school verder inventariseren. Na een half uur komen de groepen weer plenair bijeen. De groepsleiders komen één voor één naar voren om de resultaten aan een flapover (nu een smartbord) toe te vertrouwen en toe te lichten. De overeenkomsten worden gedestilleerd en geclusterd. De commissie schoolgids neemt de resultaten mee en zal na verloop van tijd in de vervolg bijeenkomst verslag doen. Daarna zal het resultaat in een concept voor de gids worden samengevat en uiteindelijk in een eindvorm worden opgenomen.             Ik heb heel veel van dergelijke besprekingen meegemaakt. Maar nu komt het; ouders die de gids lezen en vergelijken met publicaties van andere scholen, zitten se