Hoezo werkdruk?
Een levenshouding die uitgaat van de acceptatie van het onafwendbare is lovenswaardig. Natuurverschijnelen zoals weersomstandigheiden en gebeurtenissen die zich voordoen zonder dat je er als indivdu invloed op kunt uitoefenen, kunnen aanleiding zijn tot grote frustratie als ze niet als onvermijdelijk aanvaard worden. Maar hoe zit het nu met een fenomeen als ‘werkdruk’, en dan met name in het onderwijs? Vandaar dat de kop: ‘Van werkdruk naar werkplezier’ mijn aandacht trok . Het artikel eronder stond in ‘Schooljournaal nr.15’, [1] een uitgave van CNV onderwijs. Eerst even de inleiding: ‘Een veel gehoorde klacht in het onderwijs is de hoge werkdruk. Werkplezier wordt minder. Stressklachten nemen toe. De methode ‘Voortgezet Werkplezier’pakt de werkdruk aan en brengt de passie voor het werk weer terug. Scholengemeenschap ‘Pantha Rhei’ in Amstelveen pakte het aanbod om als testschool te fungeren met beide handen aan’. Vervolgens maar even de blik gewend op de prangende vraag waar