Je weet niet wat je ziet.
Heb je ooit wel eens een enorm zeeschip gezien? Het was voor mij de normaalste zaak ter wereld. Op de sluizen van IJmuiden heb ik met mijn vriendjes veel tijd doorgebracht, kijkend naar de zeereuzen al dan niet begeleid door sleepboten van de rederijen Wijsmuller(zeeslepers) of Goedkoop(havenslepers). Mijn vader was zeeloods en als ik geluk had kon ik hem zien, staande op een vleugel van de brug. Het hoofd in mijn nek en een hand boven de ogen staarde ik tegen de kolos op en dan was er dat moment van herkenning. Soms gebeurde het, een matroos liet mij aan boord, omdat mijn vader mij had gezien. En dan mocht ik mee naar Amsterdam en met de trein weer terug. Tijdens zo’n trip mocht ik op de brug naast mijn vader staan. Dan keek ik naar hem op, dan was ik trots! Maar wat ik niet van zijn werk zag was het aan boord gaan via een motorjol ter grootte van een roeiboot en dat soms bij windkracht zeven. [bij windkracht acht werd de loodsdienst gestaakt] Ik vergeet nooit dat mijn vader aangeda