Ploertig!
Theo Thjissen - de roemruchte onderwijzer en latere politicus uit de jaren twintig van de vorige eeuw - beschrijft in één van zijn boeken hoe de schoolopziener (inspecteur) hem een bezoek bracht. Meester Staal (Theo Thijssen) is dan net bezit met een taalles in de derde klas (groep 5). Hij schrijft zinnetjes op het bord en de kinderen moeten die overschrijven in hun nieuwe schrift, met één enkele lijn als lineatuur, dus zonder het hulplijntje om hoogte van de letters aan te geven. Uit ervaring weet ik dat dat niet meevalt! De opziener heeft kritiek op deze didactische benadering. Per slot van rekening is domweg overschrijven een niet zo leerrijke bezigheid, tenminste; in de ogen van een buitenstaander. Zuiver waarnemen, het geziene vasthouden en reproduceren in de schrijfhandeling en de fijne motoriek vormen een gecompliceerd samenspel. Wie enige ervaring heeft met bijvoorbeeld de kniptechniek van jonge kinderen weet hiervan. Bovendien is foutloos overschrijven niet zo simpel als