cupido-oudemeester

De ‘tempo-toets’ rekenen die ik regelmatig afnam, was bedoeld om te bepalen hoe het staat met het automatiseren van   de hoofdbewerkingen, maar ik weet niet of   die toets nog gebruikt wordt. De kinderen krijgen een blad met verschillende soorten sommen, oplopend in moelijkheidsgraad. Per onderdeel zijn er vijf rijtjes van vijf sommen en de leerlingen krijgen per serie één minuut de tijd om de antwoorden te noteren. Dus, een leerling die de telstrategie nog hanteert of een ander probleem op rekengebied heeft scoort laag omdat het per antwoord relatitef lang moet nadenken. Wanneer de toets zou worden afgenomen zonder tijdslimiet krijg je geen inzicht in hoeverre de leerling de sommen heeft geautomatiseerd, is de achterliggende gedachte. Ik beschrijf nu een bizarre ervaring met deze tempo-toets, een ervaring die ik als metafoor gebruik voor de wijze waarop politici, managers en beleidsmakers de dingen die op hun pad komen benaderen. Ik kijk de tempo-toetsbladen van mijn groep 5 na en

Geert Mak’s boek ‘Reizen zonder John’, heeft   diepe indruk op mij gemaakt. Het gaat uit van het feit dat Amerika het droomland was van de kinderen van de jaren vijftig van de vorige eeuw, The American Dream’ sprak tot ieders verbeelding. De achterkant van het boek vermeldt, dat ‘het land hem een spiegel voor hield, waarin hij Europa en Nederland telkens weer met nieuwe ogen kon bekijken’ . Een sleutelrol is toebedeeld aan een boek van de ‘legendarische auteur John Steinbeck’, die in het najaar van 1960 met zijn poedel Charley een ‘ontdekkingsreis’ maakte dwars door het toenmalige Amerika. Die tocht beschreef Steinbeck in de klassieker ‘Reizen met Charley’. Ik citeer de achterkant verder: ‘Precies vijftig jaar later vertrok Geert Mak vanaf het oude huis van Steinbeck. Het was het begin van een inspectietocht in het voetspoor van Charley en John, maar nu met de ogen van 2010. Wat is de afgelopen halve eeuw in de Amerikaanse steden en dorpen veranderd? Waar is de Main Street USA geble