meten is raden.
Objectiviteit en wetenschap horen onlosmakelijk bij elkaar, althans, dat zouden ze moeten. Er is geen groter verwijt aan een wetenschapper dan dat van niet-objectief te zijn. De feiten moeten spreken en meten is, zo luidt het adagium, nog steeds weten . Alleen moet je wel weten wat en hoe je wil meten en welke instrumenten je daarbij nodig hebt. Het heeft weinig zin om buiten, met een rollint, de temperatuur te willen meten. En meten levert als resultaat kwantiteit op, wat weinig tot niets zegt over de kwaliteit. Een grotere voet is nog geen betere voet. Het aantal boeketten bloemen dat iemand zijn/haar partner op jaarbasis geeft, zegt niet per definitie iets over de relatie. De objeciticviteit van de wetenschap valt of staat niet alleen met de gesteldheid van de wetenschapper. Goed, er zijn malafide lieden die bewust de feiten verdraaien, maar dat is niet de grondhouding van ‘de’ wetenschapper. Belangrijker is, wat Foucault als ‘discours’ heeft beschreven. Wat zijn de vigeren