Wat is weten?
Als groepsleraar middenbouw, ik bedoel, als meester van groep 5, is spelling een punt van aanhoudende zorg. Als ik het zou moeten formuleren in termen van de troonrede dan zou ik het als volgt doen: ‘spelling zal ons voortdurend een zorg zijn!’ Even serieus, kinderen beginnen in groep drie met klankzuivere woorden, zoals je het hoort, schrijf je het. Natuurlijk onzin, want je hoort geen letters en je schrijft geen klanken. Dit terzijde. Maar als de klanken aan de l(tekens)etters gekoppeld zijn, komt het volgende probleem. Ik doel natuurlijk op niet klankzuivere woorden. Dat wil zeggen: de klank die je hebt leren koppelen aan een teken, kan ook aan een ander teken gekoppeld worden en omgekeerd. M-aa-n – de middelste klank ‘aa’ kan óók door één ‘a’ gerepresenteerd worden in ma-nen. En die ene letter ‘a’ is aangeboden in het woordje ‘jas’ waar hij anders klinkt. Op dit fenomeen zijn diverse didactische hoogstandjes losgelaten. Wat te denken van de ‘lange Japen’(nee, niet Fransen,