cupido-oudemeester

Voor Wim. Er was eens een familierestaurant, fraai gelegen aan de rand van een bos op de Veluwe, met de toepasselijke naam ‘Restaurant de Boschrand’. ’s Zomers streek er menig fietser en wandelaar neer op het terras om iets te drinken of te nuttigen van de kleine kaart. Het restaurant zelf bood een gezellige aanblik. Vroeger was het pand een boerderij. Binnen ademde alles de sfeer van vervlogen tijden door de vele oude huishoudelijke voorwerpen die in het interieur verspreid stonden en hingen.             In de keuken zwaaide Frank de scepter en An liep in de bediening, in het hoogseizoen aangevuld door wat lokale vakantiekrachten. De kaart was eenvoudig, maar functioneel. Voor gezinnen met kinderen was er een ruim assortiment pannenkoeken, maar ook gangbare menu’s als halve kip, schnitzel, biefstuk en karbonade geserveerd met frites of gebakken aardappels en verschillende soorten groenten vonden goede aftrek. Ook de diverse uitsmijters liepen redelijk. De ijsdesserts, met in het sei