De droom van Koning en het betoverde kantoor.
Zo aan het eind van mijn actieve onderwijstijd hoorde ik nogal eens de opmerking, dat ik ‘heel wat’ veranderingen in mijn vak moet hebben meegemaakt. Dat is stellig waar, maar kinderen zijn kinderen gebleven. Die zijn na één generatie echt niet anders dan voorheen. Als je voor het vak ‘onderwijzen’ de metafoor van een toneelstuk gebruikt, zou je in feite kunnen stellen dat het decor tijdens de voorstelling voortdurend is veranderd, waarbij zij opgemerkt dat de requisieten je eerder in de weg staan, dan dat ze je van enig nut zijn, maar dit terzijde. De vorige bijdrage aan dit blog ging over Theo Thijssen, de bekende onderwijzer van al weer bijna een eeuw geleden. Ik heb een zwak voor hem omdat hij zijn directe ervaringen van voor de klas staan heeft opgetekend. En dan merk je dat de beslommeringen van onderwijsgevenden universeel zijn. Dus ook de ervaring, dat buitenstaanders denken dat je kinderen met kennis vult, zoals je water in een fles giet. Ik kom hierop, omdat Thijssen een co