Representatie
Ik heb heel wat vergaderingen meegemaakt over de vraag hoe wij naar de ouders toe de leerprestaties van de kinderen het best konden rapporteren. Het schoolrapport was en is een gewichtig document, waar in gezinnen en familie’s veel belang aan werd en wordt gehecht. Het traditionele rapport bestaande uit cijfers heb ik vervangen zien worden door woordrapporten en rapporten die bestonden uit ingekleurde bolletjes. Maar hoe uitgebreid ook, ik bleef een gevoel houden – en ik ben vast niet de enige – dat een rapport niet kan samenvallen met een kind. Een mondelinge toelichting op het rapport kon aanleiding zijn voor twistdisputen tussen ouder en leerkracht: ‘Thuis kan ons kind zich uren concentreren…!’ Het punt is natuurlijk dat een rapport geen enkel zicht geeft op het leerproces en de context waarin zich dat voltrekt. Mondelinge toelichting blijft dan een bron van twijfel. Als aanvullende, objectieve instrumenten verschenen de toetsen. Maar ook daar schitteren context en persoonskenmerk