cupido-oudemeester

Dit is Jan Evert Scholten ( 1849 – 1918 ). Eerlijk gezegd had ik ook nog nooit van deze man gehoord. Maar hij heeft in het Groningse zijn sporen verdiend. Als strokartonmagnaat heeft hij veel betekend voor het Noorden des lands.   Er is een school naar hem vernoemd: inderdaad; de ‘Jan Evert Scholten school’. En op die school heeft meester H. Hoving gewerkt. Meester Hoving heeft enkele boekjes op zijn naam staan, maar of hij in het voetspoor van Mülisch, Reve of Vestdijk zal treden is twijfelachtig. In de jaren zestig van de vorige eeuw waren zijn werkjes redelijk populair. Hij verzamelde grappige kinderuitspraken en bundelde die. Dat deed hij onder titels zoals: ‘Juf, er zit een weduwe in de boom’; ‘Juf, die slak z’n pet staat scheef’; ‘Job was oud en alle dagen zat’ en ‘Majoor, ik heb drie paar   zieke voeten’.   Dit laatste werkje betreft grappige uitspraken van dienstplichtig militairen. Nu de dienstplicht is afgeschaft krijgen de anekdotes een wat gedateerd karakter. Er zijn er tw

Mijn broer werkte bij de geüniformeerde politie. Indertijd bewoonde hij met zijn gezin een flatje. Twee kinderen heeft hij, mijn oomzeggers Celine en Sietse.   Ik zal een voorval beschrijven waardoor ik een aversie heb ontwikkeld tegen het uitvoerig plannen van activiteiten in het algemeen en lessen – ik heb in het onderwijs gewerkt – in het bijzonder. Begrijp mij goed, mijn afkeer geldt niet het maken van plannen, dat is noodzakelijk. Maar ik zie ‘plannen maken’ als te onderscheiden van ‘plannen’. En daarmee bedoel ik, dat ik het plan kan opvatten om morgen naar Amsterdam af te reizen, maar niet kan plannen wat ik onderweg tegenkom. En die ongeplande voorvallen zijn niet zelden spelbrekers van onze planning. Dan sta je op Schiphol klaar om de geplande reis naar een verre bestemming te ondernemen, barst er op IJsland een vulkaan uit, waardoor je vlucht gecancelled wordt! Het voorval dat ik nu ga beschrijven is, vergeleken hierbij, peanuts. Maar ik vind het toch illustratief en het lee