cupido-oudemeester

Ik  ben in 2008, toen ik ruim 30 jaar voor de klas stond,   geïnteresseerd geraakt in (onderwijs)management, omdat ik in aanraking kwam met het werk van Jaap Peters, één van de pleitbezorgers van het   “slow management”. Deze term is ontleend aan het begrip “slow food”, als tegenhanger van “fast food”. Je moet dit zien als het verschil tussen een driesterrenrestaurant en Mc Donalds. “Slow management” is dan de tegenhanger van “fast management”. In managementland spreekt men ook van: Het Angelsaksisch managementmodel, doelend op de Verenigde Staten en grote delen van West Europa, ook Nederland en het “Rijnlands managementmodel”.   Kort door de bocht zou je kunnen stellen – en ik hoop daar in latere bijdragen op terug te komen – dat het Angelsasksische model tot grote bloei is gekomen in   productieprocessen van goederen en vanwege dat succes ook geschikt werd geacht voor non-profit activiteiten en dienstverlening.   Omdat ik regelmatig boeken aanschaf via een uitgeverij van managemen

Time in a bottle: ‘If I could put time in a bottle’, zong Jim Groce (1943 – 1973). In deze wens stond en staat hij zeker niet alleen. Tijd besparen is in deze jachtige tijd een hot item. Er is zelfs een term voor: tijdsmanagement; de tijd zo efficiënt mogelijk gebruiken. Alleen, zo vraag ik mij met Jaap Peters af, waar is die gespaarde tijd gebleven? Alle elektronische huishoudelijke apparaten die ons werk uit handen nemen, alle vernuftige toestellen, automaten en snelle vervoersmiddelen hebben niet méér vrije tijd opgeleverd. Vijftig jaar geleden werd de vijfdaagse werkweek ingevoerd en ‘vrijetijdsbesteding’ was hot. Allerlei initiatieven werden ontplooid om de natie te verheffen door culturele activiteiten waar de werknemer nu tijd voor kreeg. Het ploeteren voor een boterham op kantoor en fabriek behoorde tot het verleden; Nederland was herrezen en de welvaart nam toe. Dat we meer tijd zouden krijgen bleek een illusie, maar het verschijnsel tijd blijft fascineren. We kunnen er g