SPROOKJE 1
Er was eens een bos dat bewoond werd door heel bijzondere vlinders. Zij leefden in een zeer doorontwikkelde, hoogst complexe samenleving min of meer in vrede met elkaar. De volwassen vlinders vlogen elke dag uit om nectar te verzamelen. De flora was zo bont en divers dat de nectar die geproduceerd werd tot bossenver geroemd werd. Geen wonder dat de economie tot grote bloei kwam. Dat ging heel lang goed. Totdat uit verre oostelijke bossen nectar werd verspreid die meer opbracht dan de eigen. De vlinderregering zat er danig mee. Geleerde vlinders trachtten nog betere melanges samen te stellen, maar het tij leek niet te keren. ‘Dat komt’, zei de minister van rupszaken, madame Butterfly, ‘omdat onze rupsen niet goed worden opgeleid'. Bosoverstijgende onderzoekresultaten werden geanalyseerd en ja hoor, daar had je het al! De gemiddelde tijd van uit het ei kruipen tot verpoppen lag 17 procent lager. Het lek leek boven. ‘Als wij nu inzetten op een snellere metamorfose, kunnen wij