Boeren, burgers en buitenlui!

In IJmuiden, mijn geboorteplaats, brak één keer per jaar in september kermis uit. Dat oefende op mij, als aankomend puber een enorme aantrekkingskracht uit. Het begon al op woensdag tijdens de opbouwwerkzaamheden. Mannen waren in de weer met houten blokken om de ondergrond van hun spul waterpas te krijgen. Hunkerend zag ik uit naar waar alles zou komen te staan. En het was er weer allemaal, de botsauto’s, de zweef, de gokkasten, het enveloppe-trekken, de swing-mill, de suikerspin, de rups, de snoepkraam en de steile wand. Die steile wand was bijzonder. Binnen in de tent stond een enorme houten cylinder, waar motorrijders de zwaartekracht leken te tarten, door in de rondte rijdend tot bovenaan te geraken. Wist ik veel van middelpuntsvliedende kracht. Geheel zonder risico was het niet en na de voorstelling werd het publiek dan ook opgeroepen een financiële bijdrage over de rand te kieperen, want geen enkele verzekering durfde hun risico te dekken. Maar het mooist van deze attractie was wel de promo die de motoracrobaten ten beste gaven. Vóór de attractie waren namelijk twee rollerbanks geplaatst, waarop de artiesten hun kunsten vertoonden. Ik snapte niet waarom ze dat gratis deden, maar later werd mij duidelijk dat zij de toegestroomde mensen de tent in wilde lokken. Af en toe nam er een voor die dagen in sexy motorpak gehesen blondine plaats achter op een motor. En zo zag je haar en de man vóór haar de armen strekken, de benen spreiden en andere kunsten vertonen.  Dat moest elke drie kwartier, omdat de zaak vol moest.
 Eén attractie liet ik nog onvermeld. Het was een houten opbouw met daarin opgesteld een serie lachspiegels. Vóór het geheel was een soort verhoog, waarop, op een gegeven moment een persoon gekleed in de outfit van een circusdirecteur, plaats nam. Met een onnavolgbare retoriek begon hij zijn uitbating als een wereldwonder neer te zetten. Hij kletste de tent immer vol.  Goed, met je kind(eren) het kleine bedragje wel waard, men werd niet echt opgelicht en liep er ook geen letsel op, maar om nou te zeggen dit is het, nee. De tent stond er ook elk jaar weer.

Dagblad ‘De Stentor’ op zaterdag 19 maart 2011:

‘Voorlichting over studie vaak fout’:
Utrecht – Informatie in voorlichtingsbrochures van universiteiten [en daar doen die van andere onderwijsinstellingen niet voor onder G. C.] is in veel gevallen misleidend, subjectief en fout [cursivering: G. C]. Dat concludeert de Landelijke Studenten Vakbond […]in een onderzoek naar 52 folders van de verschillende Nederlandse universiteiten. “Als straks langstudeerders drieduizend euro boete moeten betalen, is het belangrijk dat ze meteen een goede keuze maken als ze beginnen met studeren. […]De studentenbond ergert zich vooral aan de misleidende informatie in brochures. “Zo staat er bijvoorbeeld dat er kleinschalig onderwijs gegeven wordt, terwijl de student vervolgens met driehonderd man (sic) in een collegaal zit. Of dat er intensieve persoonlijke begeleiding is terwijl de student maar op één moment in zijn eerste jaar een gesprekje heeft met een mentor of tutor. […]”

Een rondgang op internet langs diverse onderwijsinstellingen levert een bonte schakering op van ronkende sites, de één nog gelikter dan de ander. De digitale spreekstalmeesters schallen ons tegemoet. Om nog maar te zwijgen van het spetterende grafisch promotie-materiaal. Goed, studenten moeten een universiteit kiezen en ouders een school. Waarop baseer je de keuze? Stel, je staat op het punt je een nieuwe wasmachine (te vervangen door elk ander product) aan te schaffen. Je ploegt door alle folders die op de deurmat ploffen, je kijkt op het net, je wint informatie in. Maar je weet tegelijkertijd dat de folders reclame bevatten, en reclame is niet per definitie informatie. Maar je weet ook dat geen enkele producent rotzooi op de markt brengt. Dan is de klant binnen de kortste keren verloren! Je kijkt naar prijsverschillen en neemt een beslissing. En je krijgt garantie.
Zó kies je geen school. Je vergelijkt wel, maar je weet niets van wat je koos. Op het moment dat de wasmachine is geïnstalleerd en blijkt niet te werken, bel je de firma en haalt verhaal. Er zit toch garantie op! Ooit weleens één ouder meegemaakt die na één dag zegt: ‘Jullie onderwijs doet het niet, geld terug, doei!”
Ik adviseer ouders en studenten bij het maken van hun keuze uit te gaan van de werkelijkheid en niet van de virtualiteit, de gewenste werkelijkheid. Ga ter plaatse en proef, snuif en voel de sfeer. Praat met mensen die de context kennen. Je voelt het toch als ergens de spanning om te snijden is? Zo voel je ook als het het ergens pluis is. Dát is niet in een brochure te vatten!

P.S.
Op de rand van het zwembad zie je hoe mensen van het water genieten, maar je ervaart het niet!