Welkom in Edutopia

Als toetsresultaten de norm zijn voor onderwijskwaliteit, is het vanzelfsprekend dat de focus is gericht op toetsreslutaten. Als die resultaten ook bepalend zijn voor de beoordeling  van onderwijsinstellingen; als die resultaten de maatstaf voor de schoolkeuze van ouders voor hun kinderen worden, is de cirkel rond. Het onderwijs, ontdaan van zijn context, gepresenteerd als een statistische werkelijkheid, doemt als een spookbeeld op. Het didactisch handelen wordt verengd tot het ‘zo efficiënt mogelijk realiseren van hoge scores’.

Een belangrijk middel in de Verenigde Staten om dit te bereiken vormen de zogenaamde: “Teacher proof programs”. ‘Proof’ in de betekenis van ‘bestand tegen’, zoals bijvoorbeeld ‘waterproof’ in relatie tot een horloge. Het gaat om programma’s, currucula, die, ongeacht door wie ze worden aangeboden, tot voorspelbare resultaten moeten leiden. Ooit stond dit bekend als ‘geprogrammeerde instructie’(GI) voor de ouderen onder ons. De methode moest ieder gelijke kansen bieden. De GI bleek een kort leven beschoren, omdat kinderen, noch leraren robots zijn.

In de V.S. is deze methodiek weer in zwang geraakt, mede door de mij eerder genoemde wet ‘No Child Left Behind’. Onder de druk te moeten scoren, namen scholen hun toevlucht tot dit paardenmiddel. Normaliter zou ik hier overgaan tot een nadere analyse van dit onderwerp, ware het niet dat ik stuitte op een brlijant stuk van Richard Curwin.

Dr. Richard Curwin, verbonden aan het David Yellin college te Jeruzalem veegt hier de vloer mee aan in een blogbijdrage op de site “Edutopia” (what’s in a name!) Ik zou zeggen: ‘lees en herlees’. De link is:

 http://www.edutopia.org/blog/beating-teacher-proof-programs-richard-curwin

P.S. Ik hoop dat nachtmerries ook bedrog zijn!