Open dag, ja leuk!!!

‘Dat is toch leuk!’ wordt je vaak toegevoegd. Valt het je ook op hoe vaak derden beslissen wat jij eventueel leuk zou moeten vinden.’Leuk’ kan ook vervangen worden door lekker, mooi, vreselijk of een ander waardeoordeel. Als iemand helemaal weg is van een idee, is de neiging om dit ook voor anderen zo in te kleuren groot. Heel het politiek bedrijf stoelt erop. ‘Onze partij ziet echt hoe het in de samenleving moet'. Binnen de psychologie staat dit verschijnsel bekend als inclusief denken. Het leidt tot taferelen als in het T.V. programma ‘Groeten uit de rimboe’, waarin de inboorlingen het beste van het beste wat ze te bieden hebben aan hun westerse gasten voorzetten, die er vol afgrijzen naar kijken. Op macro niveau leidt het tot leiders die het adagium:  ‘Ik denk voor u allen’, hanteren.

Ik kwam hierop toen ik in het winkelcentrum een oud collega ontmoette. We maakten een praatje, ik informeerde naar het wel en wee van school. Ze vertelde mij, dat de volgende dag op alle scholen van de stichting ‘open dag’ gehouden zou worden. Ik vroeg nog even door of dit op initiatief van de gezamenlijke scholen gebeurde, maar deze vraag bleek ‘een beetje dom’ te zijn. Het stichtingsbestuur had alle scholen aangeschreven. De strekking van het schrijven kan ik wel een beetje inschatten. Ik denk niet dat de scholen werd verzocht om aan te geven hoe zij tegenover een open dag stonden. Ik vermoed eerder dat het bestuur de scholen ervan verwittigde dat het haar een goed idee leek om op genoemde datum een open dag te houden. (of dat nu schikte of niet; de week ervoor zag ik mijn oude school in het plaatselijk dagblad. De burgemeester persoonlijk gaf het startsein voor het project over de eigen woonplaats.  Dus de collega’s zaten echt te wachten op een open dag!)
           Volgens het bestuur zou men natuurlijk begrijpen hoe belangrijk het was dat we ons goed profileren en toekomstige ouders en hun kinderen informeren over het feit hoe geweldig onze scholen zijn. Ook had men enkele handige tips bedacht voor de leerkrachten. Het sprak vanzelf dat de school er piccobello uit zou zien. Als er kinderen met de ouders meekwamen zou je die met de groep kunnen laten meedoen en, al even vanzelfsprekend, zou jij natuurlijk de stichting voorbeeldig representeren. Kortom, men zag het helemaal zitten en voluit meegaan zou natuurlijk goed scoren op de competenties professionaliteit en loyaliteit. Het is even evident, dat kritische geluiden niet op prijs worden gesteld. Sterker nog, die zullen voornoemde competenties negatief beïnvloeden.
Teveel kritische noten ontsieren het CV en rieken naar dissidentie. Ineens werd mij duidelijk wat de kern is van een professionele houding: ‘Opzitten en pootjes geven’!’

P.S.
Organiseer als scholen eens een open dag voor het bestuur.