CITO-blues

-
  De CITO-blues
Liesbeth Hermans verzorgt een column in ‘Schooljournaal’, het magazine van CNVonderwijs.    Ze is ook de auteur van het boek ‘Lieve inspecteur’, waarin ze haar kritisch licht laat schijnen over een aantal door haar ervaren pijnpunten in de schoolpraktijk. Een vrouw naar mijn hart dus. In haar bijdrage van 29. 01. 2011 gaat zij in op het jaarlijkse CITO ritueel dat in nagenoeg elke groep acht jaarlijks wordt opgevoerd. Zij is verbaasd. Ik citeer:
           Ácht jaar lang probeer je als team aan te sluiten bij de uitgangssituatie van elke lee. Dat heet: omgaan met verschillen, één van de competenties waarover elke leerkracht dient te beschikken. De juf/meester houdt rekening met de verschillen in aanleg, leerpotentieel, achtergrond en interesse van de leerling. ‘Je hebt nu eenmaal te maken met, om maar eens iets te noemen, enorm uiteenlopende niveaus van intelligentie. De IQ-ondergrens in de reguliere basisschool schat ik(Liesbeth Hermans)ongeveer 70. Maar kinderen met een score van 140 kun je ook zomaar in de klas aantreffen. Hetzelfde verhaal geldt voor de verschillen in interesse en motivatie. Om over de gezinsachtergronden maar te zwijgen’. Je kunt het vergelijken met een hardloopwedstrijd. Na het startschot beginnen je al gauw de verschillen op te vallen; het veld wordt uiteen getrokken, er ontstaat een kopgroep, een peloton en wat hekkesluiters. ‘Is het dan niet een beetje merkwaardig dat wij aan alle leerlingen van groep 8 dezelfde toetsstof voorleggen? Zelfs ongeacht de vraag of ze elf, twaalf of dertien jaar oud zijn. Aan het eind van de rit moeten we ineens doen of alle 150.000 schoolverlaters in heel Nederland hetzelfde basispakket hebben gehad. Plotseling hoeven we ons helemaal niet meer te bekommeren om passend onderwijs! Want ‘zij van boven’ hebben een onbedwingbare behoefte om te onderzoeken hoe de vlag ervoor hangt. De vlag van de kinderen, maar vooral: de vlag van ons’. Liesbeth vraagt zich, en ik denk velen met haar, af: ‘Was de CITOtoets dáárvoor bedoeld? Om scholen en leerkrachten langs de meetlat te leggen? Dus appels met peren vergelijken? Groot en klein? Wit met zwart? Stads met dorps? Rijk met arm? BRAVO Liesbeth!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Ode aan meneer Kip

-
Afbeelding
Ik breng hier een eerbetoon aan Leen Kip. Wie was Leen Kip? Laat ik hem hier aan de vergetelheid ontrukken. (Overigens; elke oud leerling van de Dacosta Kweekschool te Bloemendaal van mijn generatie, maar ook jongeren herinneren zich ‘meneer Kip). Meneer Kip gaf Nederlands en Wiskunde (rekendidactiek) Als hij voor wiskunde kwam, zei hij dat hij ook wat beunhaasde in taal, vice versa. Meneer Kip was briljant. Klein van stuk, de stropdas fout geknoopt, verward haar. Als je je de Amerikaanse detectiveserie Columbo (Peter Falk) nog herinnert, daar deed hij mij aan denken. Hij sliep vier uur per nacht. Dat kwam zo: in de liefde was hij even chaotisch als hij oogde, dus hij moest – om aan alimentatieplichten te voldoen – behoorlijk aan de bak en met correctie was dat intensief. Of hij ook lessen voorbereidde? Ik krijg de indruk van niet, want als hij het lokaal binnen kwam wierp hij een blik op het dictaat van iemand die dat al had klaarliggen, streek zich door het haar en stak van wal. Va...
Meer lezen

Open dag, ja leuk!!!

-
Afbeelding
‘Dat is toch leuk!’ wordt je vaak toegevoegd. Valt het je ook op hoe vaak derden beslissen wat jij eventueel leuk zou moeten vinden.’Leuk’ kan ook vervangen worden door lekker, mooi, vreselijk of een ander waardeoordeel. Als iemand helemaal weg is van een idee, is de neiging om dit ook voor anderen zo in te kleuren groot. Heel het politiek bedrijf stoelt erop. ‘Onze partij ziet echt hoe het in de samenleving moet'. Binnen de psychologie staat dit verschijnsel bekend als inclusief denken. Het leidt tot taferelen als in het T.V. programma ‘Groeten uit de rimboe’, waarin de inboorlingen het beste van het beste wat ze te bieden hebben aan hun westerse gasten voorzetten, die er vol afgrijzen naar kijken. Op macro niveau leidt het tot leiders die het adagium:   ‘Ik denk voor u allen’, hanteren. Ik kwam hierop toen ik in het winkelcentrum een oud collega ontmoette. We maakten een praatje, ik informeerde naar het wel en wee van school. Ze vertelde mij, dat de volgende dag op alle sch...
Meer lezen

Waarheid en werkelijkheid 2

-
DE HERSENEN VAN VROUWEN  ‘ Bij alle vergelijkingen die hij van groepen maakte heeft Broca de meeste informatie verzameld over de hersenen van vrouwen, in ieder geval meer dan van mannen. Men neemt namelijk aan dat die gemakkelijker verkrijgbaar was. Broca had niets tegen vrouwen’. [Dit is een interessante opmerking; vaak komt achter de opmerking ik heb niets tegen: ‘ ..., maar …’ ] ’Minderwaardige’  groepen zijn in de algemene theorie van het biologisch determinisme onderling verwisselbaar. Ze worden voortdurend naast elkaar geplaatst en elke kan de plaats innemen van elk van de andere. Men gaat er immers in het algemeen vanuit dat de samenleving de natuur volgt en dat de sociale klassen een weerspiegeling zijn van aangeboren waarden. Zo schreef de Duitse antropoloog E. Huschke in 1854: ’Negerhersenen hebben een soort ruggenmerg dat bij kinderen en vrouwen wordt aangetroffen en lijken bovendien op het type hersenen dat bij de hoger ontwikkelde apen wordt aangetroffen’ (in Mall...
Meer lezen